İbadet etmek önemlidir. İbadet, Tanrı için önemlidir ve ibadet bizler için önemlidir. Çoğu zaman dikkat dağınıklıklarının araya girmesine izin veririz. Bundan dolayı kiliseye gideriz, ancak ibadet etmeyiz. İlahiler söyleriz, ancak ibadet etmeyiz. Vaazları dinleriz, ancak ibadet etmeyiz. Tanrı’ya hizmet ederiz, ancak ibadet etmeyiz.
Tüm bunlar ibadetin unsurlarıdır, ancak kendi başlarına ibadet değildir. Hepsini yapmamız, Tanrı’ya gerçekten ibadet ettiğimiz anlamına gelmez. Çünkü ibadet bir yaşam biçimidir. İmanımızı uygulamak ve Rab’bi övmek için inananların bir araya gelmesidir. Övgü, yaşadığımız ibadete verdiğimiz ifadedir ve ibadet, düşündüğümüzden daha fazlasını içerir.
İbadetin Önemine Dair 6 Neden
1. İbadet, Yaşamımızın Rab’be Teslim Olmasını İçerir.
Öyleyse kardeşlerim, Tanrı’nın merhameti adına size yalvarırım: Bedenlerinizi diri, kutsal, Tanrı’yı hoşnut eden birer kurban olarak sunun. Ruhsal tapınmanız budur. (Rom. 12:1)
2. İbadet, Tanrı’ya Odaklanmaktır.
Gerçek tapınma, Tanrı’yı yüceltme arzusuna dayanır. Kutsal Yazılar’da olduğu gibi, Tanrı’nın kişisel bir vahyini gerektirir. İbadet bizlerin arzularına, tercihlerine veya önceliklerine dayalı değildir. İbadet, Tanrı’ya odaklanmaktır.
3. İbadet, Bırakmayı İçerir.
Tanrı’yı yüceltebilmemiz için endişelerimizi, düşüncelerimizi, sorularımızı ve hatta kendimizi bırakmayı öğrenmeliyiz. Bazen kişisel deneyimlerimiz ibadetin önüne geçmektedir.
4. İbadet Kişisel Fedakârlık İçerir.
Her şey yolunda olduğunda veya sevinçli olduğumuzda Tanrı’yı yüceltmek daha kolay olabilir. Ancak O’na hak ettiği yüceliği verebilmemiz için duygularımızı ve korkularımızı feda etmemiz gerekir. ‘‘Bu nedenle, İsa aracılığıyla Tanrı’ya sürekli övgü kurbanları, yani O’nun adını açıkça anan dudakların meyvesini sunalım.’’ (İbr.13:15)
5. Acı ve Kayıplar Karşısında İbadet Etmeliyiz.
Kral Davut, kayıp ve acı karşısında tapınmanın ne demek olduğunu bizlere gösterdi. Davut, bebeğini kaybetti. Dua etti ve dua etti, ancak bebeği ölmüştü. Çocuğunu kaybetmenin acısı tarif edilemez. Sevdiklerimizin kaybı katlanılamayacak kadar büyüktür.
Konu üzerine Kutsal Kitap şunları yazar: ‘‘Bunun üzerine Davut yerden kalktı. Yıkandı, güzel kokular sürünüp giysilerini değiştirdi. RAB’bin Tapınağı’na gidip tapındı.’’ (2.Sa12:20)
Acı ve kayıp zamanlarında Rab’den uzaklaşmak yerine O’na yönelmek çok önemlidir. Davut bizlere, ‘‘Çok acı çekiyorum ve kederliyim, ancak Tanrı’ya yöneleceğim. Çünkü O’na şimdi her zamankinden daha çok ihtiyacım var’’ dememiz gerektiğini gösterdi.
6. İbadet, Tanrı’nın Kimliğini ve Yaptığı İşleri Kutlamaktır.
Ey bütün dünya, RAB’be sevinç çığlıkları yükseltin! O’na neşeyle kulluk edin, sevinç ezgileriyle çıkın huzuruna! Bilin ki RAB Tanrı’dır. Bizi yaratan O’dur, biz de O’nunuz, O’nun halkı, otlağının koyunlarıyız. Kapılarına şükranla, avlularına övgüyle girin! Şükredin O’na, adına övgüler sunun! Çünkü RAB iyidir, sevgisi sonsuzdur. Sadakati kuşaklar boyunca sürer. (Mez.100:1-5)
