Söz, yücelerden çıkıp geldi,
Gökte Tanrı’nın sağında oturdu.
Sevgiyle işini tamamladı
Günleri sona erdi.

Seçilmiş grubundan bir hain
Rabbini ölüme ve mezara teslim etti;
Ama ölmeden önce, eliyle
Kendini yiyecek olarak verdi.

İki armağan sundu,
Kendi bedeni ve kanını,
Böylece, sevgisiyle sağladığı ziyafet,
İnsanlar için gıda oldu.

Doğuşuyla, O’nda dost buluruz;
Ziyafet masasını yiyecekle doldurur;
Ölümü, insanlığın fidyesidir;
Cennette, O bizim büyük ödülümüzdür.

Ey kurtaran kurban!
Cennetin kapılarını ardına dek açtın.
Gücümüz ol, yardımımıza gel,
Düşmanlar tarafından ezildiğimizde.

Sana, İyi Çoban, yiyecek olarak Kendini
Koyunlarına veren,
Baba’ya ve Ruh’a teslim eden,
Çağlar boyunca övgüler olsun.